SŁÓWKO O BOŻYCH ISKRACH,
czyli VII recytatorski Konkurs Poezji i Prozy świętego Jana Pawła II
Powiatowy Konkurs Poezji i Prozy św. Jana Pawła II z każdym rokiem nabiera blasku. Jeszcze kilka lat temu był on poświęcony przede wszystkim Papieżowi, którego wszyscy kochaliśmy, podziwialiśmy i szanowaliśmy jako teologa, pasterza kościoła katolickiego lub po prostu bliskiego nam człowieka. Jego twórczość była dopiero odkrywana zarówno przez recytatorów, jak i słuchaczy. Z biegiem czasu smakowaliśmy twórczość autora poezji, prozy czy dramatów. Nieco później młodzi artyści z augustowskich szkół ponadgimnazjalnych starali się poprzez recytacje odczytać i jak najwierniej przekazać słuchaczom myśli błogosławionego, a następnie świętego człowieka.
Podobnie było w VII Konkursie Poezji i Prozy Świętego Papieża, który odbył się 16 października br. w Zespole Szkół Technicznych im. generała Ignacego Prądzyńskiego w Augustowie. 37. rocznica pamiętnego konklawe była doskonałą okazją, by zgodnie z tradycją, odczuć na własnej skórze, i to dosłownie, żywe i poruszające serca słowa św. Jana Pawła II.
Uczestnicy VII Konkursu, członkowie jury, organizatorzy i pedagodzy, którzy przygotowywali młodzież do deklamacji, z pewnością mogli poczuć się w kameralnej sali teatralnej jak w siódmym niebie, zarówno podczas samych recytacji, jak i po nich, kiedy w chwili ciszy i skupienia modlili się do Boga za wstawiennictwem świętego Jana Pawła II.
W konkursie wzięło udział ponad 20 osób, zaś ich liczba byłaby pokaźniejsza, a poziom zapewne jeszcze wyższy, gdyby kilku artystów nie zmogła choroba. Podkreślić bowiem należy, że kilku z nieobecnych miało już w swoim życiorysie sukcesy odniesione w poprzednich edycjach Konkursu.
Spośród zaprezentowanych w ZST utworów jury, w składzie którego zasiadła Pani Dorota Dzieniszewska, Ks. Marian Szewczyk - proboszcz parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Augustowie oraz piszący te słowa, najwyżej oceniło interpretację Pieśni o słońcu niewyczerpanym, którą zaprezentowała uczennica II Liceum Ogólnokształcącego w Augustowie im. Polonii i Polaków na Świecie, Klaudia Paszkowska.
Intymność spotkania Boga z człowiekiem, ich cicha, ufna rozmowa doskonale uwidaczniała się w wersach:
Proszę Cię, byś mnie ukrywał
w miejscu niedostępnym,
w nurcie cichego podziwu
lub w nocy posępnej (…)
- bo wiem o takim ukryciu,
że w nim nic nie rozproszę z tych słońc,
które płoną pod horyzontem
spojrzeń utkwionych w głąb
A wtedy dokona się cud
przemiany:
oto Ty staniesz się mną -
ja – eucharystyczny.
II miejsce na podium zajęła szkolna koleżanka zwyciężczyni, Paulina Prostko, dzięki której publiczność miała okazję poznać Rysopis człowieka, zwłaszcza jego sferę uczuć i myśli:
Są wątki splątane głęboko. Kiedy próbujesz rozplątać,
czujesz, iż musiałbyś wyrwać wraz z nimi siebie.
Więc tylko popatrz, zrozumiej - zbyt uporczywie nie wglądaj,
by nie wchłonęła cię przepaść
(nie jest to przepaść bytu, ale tylko przepaść myślenia).
Byt nie wchłania, on rośnie, powoli zamienia się w szept:
to myśl nabrzmiała istnieniem - to ty, to wszechświat, to Bóg.
W przeciwnym kierunku - czujesz - jak wszystko czepia się nóg
i byt się sprowadza do punktu, a myśl wysycha jak step.
III nagrodą jury uhonorowało Darię Trocką, reprezentującą również II LO, za interpretację wiersza Misterium Meum Mihi:
Pan, gdy się w sercu przyjmie, jest jak kwiat,
Spragniony ciepła słonecznego.
Więc przypłyń, o światło z głębin niepojętego dnia
I oprzyj się na mym brzegu.
Płoń nie za blisko nieba
I nie za daleko
Zapamiętaj, serce, to spojrzenie.
W którym wieczność cała ciebie czeka (…)
Aż dotąd doszedł Bóg i zatrzymał się krok od nicości,
Tak blisko naszych oczu.
Wyróżnienia otrzymali: Marcin Milanowski, będący reprezentantem gospodarzy, czyli Zespołu Szkół Technicznych oraz kolejni uczniowie II Liceum Ogólnokształcącego: Natalia Sturgulewska i Kacper Bućko.
Organizatorzy VII edycji Konkursu – Pani Dorota Dzieniszewska i Pan Maciej Oleksy pragną złożyć serdecznie podziękowania za ufundowanie cennych nagród Zarządowi Powiatu w Augustowie, a także ks. Marianowi Szewczykowi, który na zakończenie udzielił wszystkim Bożego błogosławieństwa i podziękował młodzieży za zmierzenie się z trudnym i pięknym słowem św. Jana Pawła II.
Pozostaje mieć nadzieję, że wszystkie obecne w sali teatralnej osoby pójdą śladami świętego Jana Pawła II i na ścieżkach artystycznych, pedagogicznych, literackich bądź kapłańskich odnajdą Bożą iskrę, czyli swoje powołanie. Powołanie przede wszystkim do świętości.
Erazm Stefanowski
